يادداشتي از: محمد رضا انيسی آرانی   هنگامی‌که صحبت از جهاد در عرصه‌هایی مثل فرهنگ و اقتصاد به میان می‌آید، همه‌ی اذهان به این نکته جلب می‌شود که معنای جهاد، تلاش بیشتر و تحت پوشش قرار دادن عرصه‌های بیشتری در این زمینه‌هاست. بنابراین مثلا اگر قبلا کسی دو ساعت در هفته در یک زمینه‌ی فرهنگی کار می‌کرد، امروز می‌تواند دو ساعت خود را سه ساعت یا یک زمینه‌ی فعالیت خود را دو تا کند و نام آن را جهاد فرهنگی بگذارد. اما به راستی «تلاش بیشتر»، تمام آن چیزی است که در مفهوم جهاد نهفته است؟ واژه‌ی جهاد، اصلا برای تحرکاتی استفاده می‌شود که اسلام برای مقابله با دشمن آن را تجویز کرده است. شاید با این ملاحظه، بتوان گفت جهاد مترادف با یک تلاش مستمر و خستگی‌ناپذیر بی‌شائبه و مخلصانه برای مبارزه است که در آن مجاهد تمام دارایی‌اش، از مال و خانواده تا جان خود را در راه هدفی که برای آن می‌جنگد صرف می‌کند. آن چنان که ما از تعالیم والای اسلام می‌دانیم، آن کس که در جهاد نظامی شرکت می‌کند، یا نهایتا به پیروزی در جنگ دست می‌یابد یا به شهادت می‌رسد و در جوار رحمت الهی مسکن می‌گزیند... و در هر دو حالت، مجاهد در راه خدا پیروز است... در سال‌های پس از انقلاب، به ویژه در سال‌های پس از اتمام جنگ تحمیلی، دشمن سعی کرد آرمان‌های انقلاب را کم‌رنگ کند و مردم را به دست کشیدن از اسلام و انقلاب سوق دهد. عملیات‌های گسترده برای گسترش شبکه‌های رادیویی و بعدا تلویزیونی و توزیع گسترده‌ی فیلم‌های آمریکایی در بین مردم، که به شدت حاوی آموزه‌های سبک زندگی غربی هستند، در کنار تاسیس سایت‌های اینترنتی فارسی زبان که کار اصلی آن‌ها گسترش فحشا و زیر سوال بردن پایه‌های اعتقادی مردم بود، دست دشمن را در عرصه‌های رسانه‌ای، به خوبی نمایان می‌کند. این تحرکات عرصه‌ای جدید از جنگ علیه اسلام و انقلاب را نشان می‌دهد که در آن به جای تسخیر سنگرهای نظامی، تفکر‌ها و شعارها دگرگون می‌شود. این عرصه هر چند هیاهوی جنگ‌های نظامی را ندارد، ولی به هر حال «جنگ» است. هر جا جنگ باشد، «مبارزه» هم هست و هر جا مبارزه باشد، جهاد و شهادت هم معنا پیدا می‌کند. همان طور که در روزگاری کسانی دست از جان و مال و خانواده‌ی خود می‌شستند و به سنگرهای جهاد و جنگ علیه دشمن می‌رفتند، امروز هم کسانی باید از جان و مال و خانواده‌ی خود دست بشویند و مشغول جنگ شوند.اگر کسی مدعی مجاهدت در راه فرهنگ است، باید ملزومات آن را هم بپذیرد. حداقل این است که تمام رفتارها و حرکات زندگی‌اش در مسیر «فعالیت فرهنگی» جهت پیدا کند. جهاد فرهنگی هم مانند جهاد نظامی به شهادت ختم می‌شود. اما همان طور که در جهاد فرهنگی عرصه و سلاح فرق کرده است، نوع شهادت هم متفاوت است. شهادت در جهاد فرهنگی، محروم ماندن از هر آن چیزی است که جامعه آن را به غلط، به عنوان هدف و ارزش خود انتخاب کرده است.این جا دیگر اثری از جان دادن نیست، این جا باید از پندارهای نادرست و اعتقادات غلط مبارزه کرد و در این مبارزه، تنهایی را به جان خرید...در جهاد فرهنگی، به شرط اخلاص، یا مجاهد به پیروزی دست پیدا می‌کند و عامل هدایت می شود یا نهایتا شهادت نصیب او می شود... و در هر دو حالت او پیروز است.