اينکه ديگر مسئله عرب و عجم و فارس و ايران نيست، بلکه اهانت به مقدسات مسلمانان از صدر اسلام تاکنون و از امروز تا هميشه تاريخ است ... که اگر غفلت کنيم اين اول ماجراست و استعمار از اين مارهاى خطرناک و قلم به دستان اجير شده در آستين فراوان دارد....دشمنان ممکن است تصور کنند که ما به وجود آنان چنان وابسته و علاقه مند شديم که از کنار اهانت به معتقدات و مقدسات دينى خود ساکت و آرام مى گذريم.             امام راحل عظيم الشأن در «منشور روحانيت» پيرامون موج اهانت ها و هجمه ها به مقدسات اسلام عزيز مي فرمايند: «به چه علت است که در پى اعلام حکم شرعى و اسلامى مورد اتفاق همه علما در مورد يک مزدور بيگانه اينقدر جهانخواران برافروخته شدند و سران کفر و بازار مشترک و امثال آنان به تکاپو و تلاش مذبوحانه افتاده اند؟ غير از اين نيست که سران استکبار از قدرت برخورد علمى مسلمانان در شناخت و مبارزه با توطئه هاى شوم آنان به هراس افتاده اند و اسلام امروز مسلمانان را يک مکتب بالنده و متحرک و پرحماسه مى دانند و از اينکه فضاى شرارت آنان محدود شده است و مزدبگيران آنان چون گذشته با اطمينان نمى توانند عليه مقدسات قلمفرسايى کنند مضطرب شده اند.خيلى جالب و شگفت انگيز است که اين به ظاهر متمدنين و متفکرين وقتى يک نويسنده مزدور با نيش قلم زهرآگين خود احساسات بيش از يک ميليارد انسان و مسلمان را جريحه دار مى کند عده اى در رابطه با آن شهيد مى شوند برايشان مهم نيست و اين فاجعه عين دموکراسى و تمدن است اما وقتى بحث اجراى حکم و عدالت به ميان مى آيد، نوحه رافت و انسان دوستى سر مى دهند. ما کينه دنياى غرب را با جهان اسلام و فقاهت از همين نکته ها به دست مى آوريم.قضيه آنان قضيه دفاع از يک فرد نيست، قضيه حمايت از جريان ضد اسلامى و ضدارزشى است که بنگاههاى صهيونيستى و انگليس و امريکا به راه انداخته اند و با حماقت و عجله خود را رو به روى همه جهان اسلام قرار داده اند. البته بايد ببينيم که بعض دولتها و حکومتهاى اسلامى چگونه با اين فاجعه بزرگ برخورد مى کنند. اينکه ديگر مسئله عرب و عجم و فارس و ايران نيست بلکه اهانت به مقدسات مسلمانان از صدر اسلام تاکنون و از امروز تا هميشه تاريخ است و نتيجه نفوذ بيگانگان در فرهنگ مکتب اسلام است که اگر غفلت کنيم اين اول ماجراست و استعمار از اين مارهاى خطرناک و قلم به دستان اجير شده در آستين فراوان دارد.ضرورتى نيست که در چنين شرايطى ما به دنبال ايجاد روابط و مناسبات گسترده باشيم، چرا که دشمنان ممکن است تصور کنند که ما به وجود آنان چنان وابسته و علاقه مند شديم که از کنار اهانت به معتقدات و مقدسات دينى خود ساکت و آرام مى گذريم. آنان که هنوز بر اين باورند و تحليل مى کنند که بايد در سياست و اصول و ديپلماسى خود تجديد نظر نماييم و ما خامى کرده ايم و اشتباهات گذشته را نبايد تکرار کنيم و معتقدند که شعارهاى تند يا جنگ سبب بدبينى غرب و شرق نسبت به ما و نهايتا انزواى کشور شده است و اگر ما واقعگرايانه عمل کنيم، آنان با ما برخورد متقابل انسانى مى کنند و احترام متقابل به ملت ما و اسلام و مسلمين مى گذارند. اين يک نمونه است که خدا مى خواست پس از انتشار کتاب کفرآميز آيات شيطانى در اين زمان اتفاق بيفتد و دنياى تفرعن و استکبار و بربريت چهره واقعى خود را در دشمنى ديرينه اش با اسلام برملا سازد تا ما از ساده انديشى به درآييم و همه چيز را به حساب اشتباه و سوء مديريت و بى تجربگى نگذاريم و با تمام وجود درک کنيم که مسئله اشتباه ما نيست، بلکه تعمد جهانخواران به نابودى اسلام و مسلمين است و الا مسئله فردى سلمان رشدى آنقدر برايشان مهم نيست که همه صهيونيستها و استکبار پشت سر او قرار بگيرند.روحانيون و مردم عزيز حزب اللّه و خانواده هاى محترم شهدا حواسشان را جمع کنند که با اين تحليلها و افکار نادرست خون عزيزانشان پايمال نشود. ترس من اين است که تحليلگران امروز، ده سال ديگر بر کرسى قضاوت بنشينند و بگويند که بايد ديد فتواى اسلامى و حکم اعدام سلمان رشدى مطابق اصول و قوانين ديپلماسى بوده است يا خير؟ و نتيجه گيرى کنند که چون بيان حکم خدا آثار و تبعاتى داشته است و بازار مشترک و کشورهاى غربى عليه ما موضع گرفته اند، پس بايد خامى نکنيم و از کنار اهانت کنندگان به مقام مقدس پيامبر و اسلام و مکتب بگذريم!»