حضرت امام، بتهاي ظاهر و باطن را شكست و با انقلاب اسلامي، خانة حقيقي را بنيان نهاد كه كعبه دلهاي ناس است، امّ القراست، بيت عتيق است و اسوة قيام ناس كه نه شرقي است و نه غربي.           به قلم سيّد شهيدان اهل قلم، سيّد مرتضي آوينی حضرت امام، بتهاي ظاهر و باطن را شكست و با انقلاب اسلامي، خانة حقيقي را بنيان نهاد كه كعبه دلهاي ناس است، امّ القراست، بيت عتيق است و اسوة قيام ناس كه نه شرقي است و نه غربي. حضرت امام امّت، انساني از زمرة ديگر انسانها نبود و در ميان بزرگان تاريخ نيز افرادي چون او بسيار نيستند، امّا تاريخ، آنسان كه امروزيها نگاشتهاند، نميتواند قدر بزرگمرداني چون حضرت امام را دريابد. دهة شصت، دهة امام خميني بود واز اين پس، دهه ها هرچه بيايند، جز به او انتساب نخواهد داشت. اين او بود كه هرآنچه در تقدير تاريخ انسان اين عصر بود، ظاهر كرد. حيات انسانهايي چون او، نفحهاي از نفحات روح اللهي است كه در تن انسان ميدمد، در تن زمين مرده و آن را حيات ميبخشد.امام خميني، انساني چونان ديگران نبود، از قبيلة  انبيا اصحاب آنان بود و مصداقي از مصاديق معدود نبأ عظيم ... كه هر هزار سال يكي ميرسد و مراد از اين هزار، عدد هزار نيست؛ مراد آن است كه از خيل يادآوران است و مورد خطاب «انّما انت مذكّر» اين عصر تازه را بايد عصر امام خميني نام نهاد، چنانكه حق آن بود كه اعصار پيشين را نيز به انبيا و اوصيا و يادآوران ديگر انتساب ميدادند و مردمان همواره چنين كردهاند، امّا تاريخنويسان نه. همة تحوّلات تاريخي دهة شصت هجري و دهة هشتاد ميلادي و دهة اوّل قرن پانزدهم هجري، معلوم همين علّت يگانه است؛ قيام امام خميني و پيروزي انقلاب اسلامي ...؛ چه ديگران اين حقيقت را بفهمند و چه نفهمند.