کتاب بازیگری زن در ایینه ی شریعت به قلم دکتر عبدالله عباسی عضو ارشد هئيت امنا كانون فرهنگي هنري امام زمان (عج) آران وبیدگل منتشر و روانه بازار نشر شد.             به گزارش پرتال خبری شهرستان آران و بیدگل "ای بی نیوز"، رییس اداره فرهنگ وارشاد اسلامی آران وبیدگل گفت : کتاب بازیگری زن در ایینه ی شریعت به قلم دکتر عبدالله عباسی از پژوهشگران حوزوی آران وبیدگل منتشر و روانه بازار نشر شد.میثم نمکی افزود : این کتاب بدنبال پاسخگویی به جایگاه زن و هنر در فقه اسلامی بوده ودر پی استخراج قوانین ویا احکامی است که از منظر شریعت در این باره قابل طرح  بوده است.وی افزود :این کتاب در شش بخش و هربخش مبتنی بر چندفصل تدوین شده که در آن به موضوعهایی نظیر فقه وبازیگری زن ،رفتار ،پوشش ، گفتار وچهره پردازی ،و ... پرداخته است.این کتاب در 292 صفحه ،ودر شمارگان هزار نسخه و توسط انتشارات مرسل منتشر شده است.چكيده ای از کتاب بازیگری زن در ایینه ی شریعت: بازيگري زن در واقع رفتار هاي او در يك محيط فرضي اعم از پوشش وچهره پردازي وحركات وگفتار او وابراز احساسات مي باشد. كشور ما با داشتن نظامي مبتني بر اسلام و اعتقاد بر اينكه فقه اسلامي الگوي تمام نماي اداره يك جامعه مسلمان در تمام دورانها مي باشد براي براورده نمودن نياز جامعه سينمائي و تئاتر كشور اسلامي نياز به بازيگري زن با حفظ شئونات اسلامي در فيلم يا تئاتر خصوصا در نقش مادر يا همسر يا دختر خانواده مي باشد. و با توجه به اينكه سينما در حال حاضر وسيله اي براي اگاهي و تبليغ است بنا بر اين به تصوير كشيدن و ارائه هر چيزي كه ممكن است از ان براي رشد فكري جوانان و غير انان و ارتقاي آگاهي و ترويج فرهنگ اسلامي باشد و بر اين اساس بازيگري زن به عنوان يك فعل مكلف بيانگر بسياري از پيام ها و معاني فرهنگي و هنري است. اما سئوال اين است كه نقش زن و جايگاه هنر در فقه كجاست ؟ آيا مكتب اسلام و فقه براي حضور زن در عرصه هاي نمايش نظر دارد يا نه ؟ و آيا اسلام براي بازيگري زن قوانيني در نظر دارد ؟ آيا اسلام براي حضورزن نقشي قائل است يا نه ؟ ايا اسلام براي حضور زن در فيلم و تئاتر نقشي قائل است يا نه ؟ و ايا اسلام براي هنر حد و مرزي مس شناسد يا نه ؟ و در اين رساله سعي شده با توجه به آيات و متون روايي و ادله عقلي و اجماع فقهاء به بررسي ان بپردازيم در بررسي پوشش لباس زن در بازيگري گاهي در نقش جنس مخالف بازي مي كند كه در متون فقهي با بررسي روايات در نهايت عدم حرمت اين نوع تشبه به جنس مخالف ثابت مي شود در لباس شهرت در بررسي روايات آن بعلت ضعف سند تمام آنها بجز يك روايت كه آن هم از نظر دلالت مشكل دارد نمي توان به حرمت آن فتواي داد ولي در صورتي كه هتك حرمت بازيگر شود حرام است . درپوشيدن لباس غير مسلمانها در صورتي كه جهت ترويج فرهنگ غير مسلمانها شود جايز نيست اگر چه در نمايش هايي كه به اجرا در مي آيد غالبا در نظام اسلامي براي نوعي انتقاد از آن فرهنگ است . اما چگونگي پوشش زن مسن در بازيگري با توجه به آيات وروايات اگر چه ملزم به پوشش كامل حجاب نيستند ولي با توجه به سفارشي كه در ذيل آيه قواعد وبرخي از روايات آمده در بهتر بودن حفظ حجاب بر داشتن لباس بلند مانندچادر مشكلي ندارد ولي بر داشتن روسري كراهت شديد دارد . ودر باره دختران نابالغ حكم اوليه آن است كه تكليفي براي پوشش موندارند ولي با توجه به مفسده داشتن بازي آنها دراين مورد براولياي انها و مسئولين است كه از بازي انها بدون حجاب جلوگيري كنند زنان غير مسلمان نيز بر اساس ادله اي از آيات وروايات مكلفند به رعايت پوشش اسلامي در چهره پردازي در صورت گريم جنس مخالف حرام است ولي گريم جنس موافق گاهي وصل كردن مو به موي زن مي باشد كه در اين صورت اگر تدليس باشد حرام است ولي باتوجه به روايات ضد ونقيضي كه در اين مسئله آمده است اين عمل را مكروه مي دانيم . اما در باره پوشش كلاه گيس براي زن در بازيگري به علت آنكه از زينت محسوب مي شود لازم است از نامحرم بپوشاند. درباره رقص زن با توجه به روايات واجماع فقها اگر موجب تحريك شهوت شود حرام است ودر بيان زن برخي از فقها با توجه بابرخي ادله ادعاي حرمت شنيدن صداي عادي زن را نمودند كه با بررسي آن ادله شنيدن صداي زن را جايز شمرده وشنواندن صداي خودرا به ديگرا نيز در صورتي كه بدون تلذذ باشد جايز است اما صداي هيجان انگيز زن با توجه به بررسي ادله جايز نيست در طنز بر اين اساس نظربرخي از فقها كه اصل طنز را في نفسه جايز دانسته ولي بايد از هتك حرمت ومسخره كردن يا غيبت ديگران به دور باشد ودر اين كه طنز يك نوع دروغ است به اين نتيجه رسيديم كه دوحالت دارد گاهي از اين سخن بعنوان حكايت گري از واقع ياد مي شود كه در اينجا طنز اگر خارج از واقعيت باشد دروغ خواهد بود وحرام اما اگر طنز را بيان يك نوع قصه گويي بدانيم كه در اين زمينه منحصر در بيان واقعيت ها نيست چرا كه در ابتدا مابين مخاطب وگويند رد وبدل شده كه مي خواهد كه گوينده در واقعيت تصرف كند پس در اين هنگام از دروغ خارج مي شود وديگر حكم آن را نخواهد داشت وبر فرض اين كه اگر دروغ هم باشد نمي توان از مصاديق دروغ جدي گرفت بلكه يك نوع دروغ شوخي است وبا توجه به روايات ضعيفي كه درباره دروغ شوخي آورده شده است نمي توان به حرمت آن حكم كرد اما درباره آواز غنايي زن با توجه به آيات وروايات واجماع فقها بر حرمت آواز غنايي حرام ميباشد و غنا في حد ذاته حرام است چه در كلام باطل يا در كلام حق وچه مقارن با آلات لهوباشد يانه اما در صحنه عروسي با توجه به استثنايي كه در برخي از روايات ومشهور از فقها داريم جواز آن با شرايطي راداريم ودرربحث نگنه ن به نا محرم بغير از موارد استثناءشده نگاه الوده زن به طريق اولي حرام است اما درباره حضور زن در نقش فيلمبردار با بررسي انجام شده نگاه با واسطه زن از پشت دوربين به نامحرم در صورت قصد تلذذ حرام است