یک ماه بعد، بیت المقدس به اشغال نیروهای انگلیس درآمد که تظاهرات مسلمانان فلسطین را در برداشت. در 1922، شورای جامعه ملل، قیومیت فلسطین را رسما به دولت انگلیس واگذار کرد… سرانجام در 14 مه 1948، بن گورین به عنوان نخست وزیر، تشکیل رژیم صهیونیستی را اعلام کرد.به دنبال اعلام استقلال و تاسیس کشور اسرائیل، ارتش کشورهای عربی به آن کشور حمله کردند که حاصل آن، چیزی جز اشغال 77% خاک فلسطین توسط اسرائیل نبود             محمدعلی مومنی‌ها- ۶۵ سال از روز نکبت، روز اعلام موجودیت اسرائیل می گذرد. همه چیز از اعلامیه «بالفور» شروع شد که مثل همیشه انگلیس برای کسب حمایت مالی و سیاسی یهودیان، با صهیونیست ها وارد مذاکره شد و با صدور اعلامیه ای در ۱۹۱۷، بر ایجاد “وطن ملی یهود” تاکید و تعهد کرد. این اعلامیه در اصل، نامه بالفور، وزیر خارجه وقت انگلیس، به یکی از رهبران صهیونیسم بود. یک ماه بعد، بیت المقدس به اشغال نیروهای انگلیس درآمد که تظاهرات مسلمانان فلسطین را در برداشت. در ۱۹۲۲، شورای جامعه ملل، قیومیت فلسطین را رسما به دولت انگلیس واگذار کرد و در ۲۹ نوامبر ۱۹۴۷ مجمع عمومی سازمان ملل متحد، قطعنامه ای دایر بر تقسیم فلسطین به دو کشور عربی و یهودی که از طریق اتحادیه ای اقتصادی وحدت یافته باشند، تصویب کرد. سرانجام در ۲۴ اردیبهشت ۱۳۲۷/۱۴ مه ۱۹۴۸، بن گورین به عنوان نخست وزیر، تشکیل رژیم صهیونیستی را اعلام کرد. به دنبال اعلام استقلال و تاسیس کشور اسرائیل، ارتش کشورهای عربی به آن کشور حمله کردند که حاصل آن، چیزی جز اشغال ۷۷% خاک فلسطین توسط اسرائیل، سرازیر شدن ۸۷۵ هزار آواره فلسطینی به کشورهای همجوار، به اکثریت رسیدن جمعیت یهودی فلسطین و تثبیت موقعیت اسرائیل نبود. در جنگ شش روزه ۱۹۶۷ م. صحرای سینا، نوار غزه، کرانه غربی رود اردن، ارتفاعات جولان و تمامی اورشلیم (بیت المقدس ) به تصرف اسرائیل در آمد.ناامیدی رژیم های عربی به شکست اسرائیل، احساس نیاز روس ها و امریکایی ها به جلب حمایت اعراب و گسترش روابط با آنان و روی کارآمدن حزب کارگر در اسرائیل، موجب گرایش منطقه ای و جهانی به برقراری صلح در خاورمیانه گردید. در این جهت، نختسین گام با برپایی کنفرانس صلح خاورمیانه در ژنو ( ۱۹۷۳) برداشته شد که با انعقاد پیمان کمپ دیوید در ۱۹۷۹وارد مرحله ای نوین گشت. این پیمان، به معنای به رسمیت شناختن اسرائیل و نادیده گرفتن حقوق مسلم مردم فلسطین بود. مذاکرات صلح خاورمیانه با انعقاد پیمان غزه اریحا در ۱۹۹۳، به نقطه اوج پذیرش موجودیت اسرائیل رسید؛ زیرا بر اساس این پیمان، ساف ( سازمان آزادی بخش فلسطین ) و اسرائیل یکدیگر را به رسمیت شناختند و ایجاد یک دولت خودمختار فلسطینی در کرانه باختری رود اردن و منطقه غزه، مورد تصویب قرار گرفت.برخلاف آنچه صهیونیست ها ادعا می کنند، طرح نخستین تاسیس یک کشور یهودی در فلسطین، از آنان نیست، بلکه طراحان اصلی، قدرت های استعماری بوده اند. به بیان دیگر، پیشنهاد یهود سازی فلسطین از سوی فرانسه و انگلیس و پیش از توصیه تئودور هرتصل، پایه گذار صهیونیسم ( ۱۹۰۴) در کنفرانس ۱۸۹۷بال سوئیس مطرح شد. این نشان از اهمیت استراتژیک سرزمین فلسطین برای دولت های استعمارگر دارد. فلسطین به دلیل قرار داشتن در قلب امپراتوری عثمانی و مجاورت (با) دریای مدیترانه و کانال سوئز، منطقه بسیار پرمنفعتی برای اروپایی ها به شمار می آمد، (زیرا) که قلمرو عربی امپراتوری عثمانی بر سر راه های هندوستان و شرق آسیا و خلیج فارس قرار داشت.آمریکا به ویژه در سالهای دهه ۱۹۳۰به اهمیت منافع استراتژیک نفت در عربستان سعودی و خلیج فارس پی برد و از سوی دیگر کشورهای خاورمیانه و به ویژه جهان عرب می توانستند به بازارهای خوبی جهت مصرف کالاهای آمریکا تبدیل شوند. این منافع متقابل باعث شد تا در ۱۹۴۲ پس از برپایی کنفرانس صهیونیست ها در نیویورک، دولت امریکا حمایت کامل خود را از سیاست جدید جنبش صهیونیسم برای تبدیل فلسطین به یک کشور یهودی اعلام کند.وانگهی، به اعتراف هرتصل، یهودیان نمایندگان تمدن غرب خواهند بود که قادرند به گمان او، پاکی نظم و رسوم منزه غرب را به گوشه طاعون زده شرق، یعنی فلسطین، به ارمغان آورند. دولت اسرائیل و سرزمین اسرائیل برای صهیونیست ها نیز از اهمیتی بسیار برخوردار است. جنبش صهیونیسم، دو دلیل تاریخی و مذهبی در رابطه با تاسیس کشور اسرائیل در فلسطین ارائه داده است.دلیل اول: مورخان صهیونیست معتقدند تاسیس اسرائیل در واقع بازسازی حکومت باستانی قوم یهود است که در اثر هجوم بیگانگان در سده پنجم قبل از میلاد نابود شد.دلیل دوم: بازگشت یهودیان به فلسطین و بنای دولت جدید تحقق وعده الهی (است) که از سوی خداوند به سوی بنی اسرائیل داده شده است. در بخشی از اعلامیه تاسیس دولت اسرائیل، در این باره آمده است: سرزمین اسرائیل محل ولادت یهود بود. هویت معنوی، مذهبی و ملی آن ها در این جا شکل گرفت.در این جا بود که به استقلال دست یافتند و فرهنگی خلق کردند که اهمیت ملی و عالم گیر داشت. در این جا بود که تورات را نوشته، به جهان عرضه داشتند. اما صهیونیست ها دلایلی معتبر برای تائید ادعاهای تاریخی و مذهبی خویش به دست نداده اند و حتی برخی یهودیان و صهیونیست ها، صحت این ادعاها را رد کرده اند. از دیگر دلایل اهمیت استراتژیک فلسطین اشغالی، همجواری آن با تنگه های استراتژیک جهان است. اسرائیل در همسایگی با تنگه های بسفر، داردانل، باب المندب و به ویژه، طولانی ترین کانال آبی جهان و کوتاه ترین راه دریایی میان اروپا و آسیا، یعنی تنگه سوئز قرار دارد.حتی فلسطین از طریق ساحلی کوچک در بندر ایلات (عیلات) واقع در خلیج عقبه، به دریای سرخ و از آن طریق با کانال سوئز مرتبط است؛ کانالی که اهمیت آنرا می توان از سخنان ارنست رنان، نویسنده مشهور فرانسوی، خطاب به سازنده کانال سوئز، فردینالد دولسپس، دریافت: «آنچه شما ساخته اید، نه تنها دو دریا را به هم وصل می کند، بلکه یک کانال ارتباطی بین اقیانوس های دنیاست. اهمیت آن از لحاظ دریانوردی چندان شکوهمند است که هنگام جنگ هر کس آرزومند در اختیار داشتن آن است.»فلسطین در قلب خاورمیانه و جهان اسلام جای دارد؛ منطقه ای که طولانی ترین و پیچیده ترین منازعه قرن بیستم میلادی، یعنی اختلاف اعراب و اسرائیل در آن روی داده است. فلسطین، که در هسته مرکزی ممالک عربی واقع است، کشورهای عربی آسیا را به کشورهای عرب زبان افریقا متصل می کند و راه ارتباط و اتصال زمینی جزیره العرب به دریای مدیترانه و اقیانوس ها و کشورهای اروپایی به شمار می رود. از این رو، تاسیس اسرائیل در فلسطین، جهان عرب را به دو بخش جغرافیایی تقسیم و راه ارتباطی آن را قطع کرده است. همچنین، فلسطین زادگاه و زیست گاه شماری از پیامبران الهی، یادآور پیروزی مسلمانان بر صلیبیان و قبله گاه اول و معراج گاه پیامبر اکرم (ص) است. بنابراین، هرگونه ادعا و منازعه بر سرآن، غرور دینی مسلمانان را جریحه دار می کند.ناامیدی مردم فلسطین از دولت های عربی و ساف برای بازپس گیری فلسطین و تاثیر انقلاب اسلامی ایران، روندی نوین از قیام و مبارزه علیه اسرائیل را پدید آورد که آنرا « انتفاضه » می خوانند. انتفاضه با هدف رفع اشغال فلسطین، در پاییز ۱۹۸۷م. با نیروی بسیار پا به عرصه حیات سیاسی گذاشت، به گونه ای که برای نخستین بار، اسرائیل را با خطری جدی از درون رو به رو کرد. بدین سان، اسرائیل موضعی دفاعی برگزید و مهاجرت یهودیان به اسرائیل کاهش یافت. از این رو، اسرائیل کوششی گسترده برای مهار آن آغاز کرد، ولی هیچ یک از این کوشش ها ( مانند تاسیس دولت خودگردان فلسطین ) تاکنون نتوانسته است انتفاضه را سرکوب یا متوقف کند.با ورود آریل شارون به همراه هزار محافظ به مسجدالاقصی در اواخر سال ۲۰۰۰ میلادی و شهادت ده فلسطینی در پی بی‎حرمتی به این مسجد، موج جدیدی از مبارزه موسوم به انتفاضه‎الاقصی آغاز گردید.باتوجه به ناکامی های اخیر رژیم صهیونیستی در جنگ های ۳۳ و ۲۲ روزه و از بین رفتن توهم اسرائیل شکست ناپذیر، و نیز بنا به اذعان سران این رژیم، در آینده ای نزدیک شاهد محو شدن اسرائیل از صحنه روزگار خواهیم بود.اما مسئله مهم در این امر، حضور آگاهانه مسلمانان در حمایت و کمک همه جانبه به فلسطین می باشد. مطمئن باشیم که اگر همه با هم هفته ای تنها دقایقی از وقت خود را به کار برای فلسطین اختصاص دهیم، به یاری خدا پیروزی از آن ما خواهد بود. به قول حضرت امام (ره) اگر هر مسلمانی یک سطل آب بر سر اسرائیل بریزد، این رژیم را آب خواهد برد. پس بیایید سطل ها را آماده کنیم.در پایان، یادمان نرود که پیامبر اکرم(ص)، از فتح بیت‎المقدّس بعنوان یکی از نشانه‎های شش‎گانه آخرالزّمان یاد کرده‎اند.منبع: بازنشر از تریبون مستضعفین