سوال اصلی؛  آیا پیام امام حسین(ع) از سوی نخبگان دریافت شد؟ نکته این گفتمان در صدد شناخت دیدگاه برخی از خواص شرکت نکرده در کربلا بوده است، از این رو دیدگاه کاملِ تمامی خواص، فراتر از صفحات این تحقیق خواهد بود. خواصی مانند محمد بن حنفیفه، سلیمان بن صرد، مختار، عبدالله بن عباس، عبدالله بن زبیر، ابن عمر، با توجه به اهمیت نقش آنان و ضرورت حضور آنان در کربلا، در اين تحقيق مورد بررسی قرار خواهند گرفت.از یادداشت بعدی به جای واژه کلی نخبگان وارد مصادیق نخبگان جامعه اسلامی در دوره امام حسین(ع) خواهیم شد. متن دیدگاه این نخبگان در قالب احزاب، اشراف، رؤساي قبايل، اصحاب پيامبر و علما و فقها، مؤثر بودند و در جهت دهی افکار عمومی و به تبع آن عوام و جامعه مسلمين نقش رهبر داشتند. دیدگاه کلی این نخبگان در مورد همراهی با امام حسین(ع) به خصوص کوفه منفی بوده است، هرچند برخی از آنان  خود را وفادار به ایشان می دانستند و در عمل نیز قبل از این واقعه کربلا(طف)، وفاداری خود را اثبات کرده بودند و در جریان شیعی نقش کلیدی داشتند. بعد از وفات پيامبر(ص) نخبگان و جریان هایی روی کار آمدند؛ که تمايلات نژادي، قبيله اي و عربي داشتند و جريان مكتبي و اصيل اسلامي را به حاشيه راندند؛ نخبگان جريان هايي چون: جريان اموي، عثماني، زبیری، خوارج و قاعدين و... وارد صحنه سیاست و اجتماع شدند و در مقابل خواص و نخبگان جريان هاشمي و شيعي موضع گيري هاي شديدي داشتند. این نخبگان با تمايلات خاص خود از سال دهم تا سال شصت و يك هجري يعني حدود پنجاه سال برخی از انحرافات فكري، عقيدتي و سياسي را درقالب مصلحت جامعه ي اسلامي نهادينه كرده بودند. نتیجه؛ امام حسين(ع) به قصد اصلاح امت اسلامي، پاي در راه قيامي نهاد كه انتظار ياري و كمكِ خواص نيز بوده است. اما در ظاهر نخبگان زمانه به دلیل تمایلات نژادی و قبیلگی دغدغه هاي ديگري به غیر این اصلاح داشتند. پژوهشگر: وحید متشکر   انتهای پیام/14