مسجد بايد منبر معارف اجتماعی و سياسی باشد
پدید آوردن هویتی به نام مسجد، نخست در قبا و سپس در مدینه، در شمار زیباترین و پرمغزترین ابتكارهای اسلام در آغاز تشكیل جامعهی اسلامی است: خانهی خدا و خانهی مردم؛ كانون ذكر و معراج معنوی و عرصهی علم و جهاد و تدبیر دنیوی؛ جایگاه عبادت و پایگاه سیاست، دوگانههای به همپیوستهئی است كه تصویر مسجد اسلامی و فاصلهی آن با عبادتگاههای رائج ادیان دیگر را نمایان میسازد. در مسجد اسلامی، شور و بهجت عبادت خالص با نشاط زندگی پاك و خردمندانه و سالم، در هم میآمیزد و فرد و جامعه را به طراز اسلامی آن نزدیك میكند. مسجد، مظهر آمیختگی دنیا و آخرت و پیوستگی فرد و جامعه در دیدگاه و اندیشهی مكتب اسلام است.