به گزارش خبرنگار طاووس بهشت؛تابستان که می‌شود دعواهای ما با مامان و بابا‌ شروع می‌شود.گویا همه کار و زندگی شان را رها می‌کنند تا برای اوقات فراغت ما برنامه ریزی کنند. گاهی وقت ها ته دلم میگویم دارند دق و دلی کلاس های نرفته شان در زمان بچگی را سر ما در می آورند.کلاس زبان،کلاس تکواندو،کلاس تقویتی کنکور و‌.‌‌.عصرها این جنازه  ماست که راهی خانه می‌شود.رحم و مروت هم خوب چیزی است.‌حداقل در نام نویسی در کلاس های تابستانی یک‌ مشورتی هم با ما بکنید و علایقمان را جویا شوید.چرا فکر می‌کنید ما دوست داریم تا لنگه ظهر بخوابیم.الان یک اصل استراتژیک در نوجوانی را برای همه پدر و مادرها فاش میکنم.ما تا ظهر میخوابیم تا کمتر نصیحت بشنویم!
براستی اگر نخواسته باشیم تابستان را مثل سایر ماههای سال در کلاس بگذرانیم و بخواهیم مثل قدیم مثل خود شما در کارگاهی مشغول کار شویم باید چکار کنیم؟چرا برخی فکر می‌کنند اشتغال یک نوجوان در مشاغل یدی ننگ و عار است؟اگر یک پسر نوجوان بخواهد در یک نجاری و یا دختر نوجوان بخواهد در کارگاه قالیبافی کار کند چرا همه به چشم یک امل به او نگاه می‌کنند؟چرا فقط کلاس تقویتی است که می‌تواند ما را به سعادت دنیا و عقبی برساند؟چرا اگر بخواهیم در کلاس های تربیتی و اعتقادی مسجد محله شرکت کنیم باید نیش و کنایه های خاله و عمه را بشنویم و باید برای ترقی دنباله رو پسردایی برای شرکت در کلاس های موسسه کذا باشیم؟بنظرم بزرگترین رقیب ما در بزرگ شدن و روی پای خود ایستادن رویکرد نادرست پدرومادرهایمان به اوقات فراغت ماست.چشم ها را باید شست جور دیگر باید دید.

خبرنگار:تحریریه طاووس بهشت

انتهای پیام/ فاطمه بی خوابی آرانی